VERGEVING VERSIE 4.

Anneke neemt een paar kleine slokje van de hete thee die ze net voor haar zelf heeft ingeschonken.  Haar blik dwaalt even af naar haar echtgenoot die gebogen tegenover haar zit te lezen. Voor een man die volgende maand vijfenvijftig jaar wordt ziet hij er best wel aantrekkelijk uit. Zijn kort, gekipte, grijze haar, laten zijn donkere, bruine ogen heel mooi sprankelen. Aan zijn rimpelloze gezicht dat er zacht en vriendelijk uit ziet is goed te zien hoe gezond hij leeft. Wim is zijn naam, hij is dol sport, hij voetbalt nog iedere week. Een paar keer in de maand gaat hij met vrienden hardlopen. Deze man is voor zijn omgeving zeer behulpzaam en begrip vol. Anneke heeft een man uit duizenden. Hij is lief, betrouwbaar, knap veel van haar vriendinnen willen heel graag met haar ruilen en toch voelt zij zich bij tijd en wijden heel verloren en eenzaam.  Als ze hierover met Wim probeert te praten reageert hij meestal heel boos en prikkelbaar.  

‘Houdt toch op met dat gezeur, Je bent een hele mooie, aantrekkelijke vrouw om te zien. Met jouw grote heldere blauw ogen, jouw lange wimpels die jij ook nog zwart verf waardoor de kleur blauw meteen uit jouw ogen spat. Jouw grove slagen in het blonden haar dat je altijd los draag tot halve wegen jouw rug zodat deze steeds meebewegen als jij met jouw slanke lichaam je sierlijk voortbeweegt. Als echtgenoten ben ik apetrots om naast je te lopen, als ik zie hoe mannen jou aangapen. Maar waar ik mij het meeste aan stoort is jouw gedrag. Bewust draag jij hele strakke truien waardoor jouw borsten nog groter lijken dan ze zijn. Dagelijks zie jouw rokjes nauwer en korter worden, daardoor zijn jouw lange benen en kleine billen beter zichtbaar. Je daagt mannen gewoon uit en dat doet en mij veel verdriet.’

Anneke weet dat ze haar man veel pijn heeft gedaan door zich zo te gedragen in zijn nabijheid. Wim die zes jaar ouder is dan zij en toevallig in dezelfde maand jarig is, kent ze al vanaf de langere school. Warme herinneringen komen bij haar naar boven als ze terugdenk aan hun kindertijd.  Een zucht van machteloosheid voelt Anneke ontglippen. Tranen prikkelen in haar ogen, met moeite slikt ze een brok weg uit haar keel. Even ziet ze dat Wim opkijkt van uit zijn boek. Snel kijkt ze daarom hun grote tuin in, het is nu halve wegen oktober en bijna alle najaar bloemen staan nog heel mooi in bloei. Want de zomer blijft maar door zomeren. Zelf nu aan het einde van deze middag als de zon langzaam weg draait uit hun zitkuil voelt het nog lekker warm aan om in een truitje met korte mouwen hier rustig te zitten. Maar van de rust waar Anneke een paar maanden geleden nog zo van kon genieten is nu geen spraken maar van. Een wervelwind raast al weken door haar lijf. Ze voelt zich wanhopig, verdrietig als ze terugdenk aan die feestavond een half jaar geleden op het werk van Wim. Stiekem, heel stiekem was ze toen met een jongere collega van haar man even naar een andere ruimte gegaan. Deze man was een mooie Afrikaan waar ze al een tijdje intens mee gedanst had. Bij iedere beweging die hij maakte werd ze gek van verlangen.  Hij fluister steeds in haar oor hoe mooi ze eigenlijk was. Zij was zijn mooie blonden schoonheid hoorde ze steeds zeggen. Ondertussen betasten hij haar lichaam. Anneke voelde dat ze helemaal in vuur en vlam werd gezet. Het stemmetje in haar hoofd wat steeds nee zei. Negeert ze. Ze ging helemaal in hem op, totdat zij kronkelen onder een bureau samen hun hoogtepunt bereikte.

Schaamte over viel haar toe ze weer tot bezinning kwam. Snel zocht ze naar haar kleren die verspreidt door deze ruimte lagen.

 “Hoe heeft dit nu kunnen laten gebeuren spook er door haar hoofd?” Het beseft dat ze de beloften die ze vijftien jaar geleden had gedaan aan Wim weer had verbroken deed haar opeens veel verdriet.

Door haar tranen heen zag ze hoe de onbekende man waar ze net hartstochtelijk haar liefde mee heeft gedeeld geen belangstelling meer voor haar had, hij liep zonder wat te zeggen het kantoor uit. Anneke kleden zich verder aan en ging weer terug naar de feestzaal, waar haar man druk zat te praten met een paar collega’s. Tot haar opluchting ontdekte ze dat Wim haar niet gemist had. Toen hij haar opmerkte pakte hij liefde vol haar hand en begon deze te strelen. Ondertussen begeleiden hij haar na een lege stoel naast hem.  Zijn warme linkerbeen raakte even haar rechterbeen. Een elektrisch schok ging door haar heen. Ze voelt weer tranen opkomen. Ze slikt en snuif haar neus snel zei ze toen met een schoren stem.

‘Ik denk dat ik verkouden aan het worden ben.’

Haar man reageerde hier meteen op.

‘We gaan zo naar huis lieve schat even mijn glas nog leegdrinken.’

Ze knikt. Nog nooit had ze in haar leven zo verlangd om naar haar huis te gaan als die avond.

?�

Anneke schrikt uit haar gedachten, ze voelt hoe de zon langzaam is verdwijnt uit hun zitkuil. Langzaam realiseert zij zich dat ze weer terug is in de werkelijkheid van deze dag. Er glijden een paar tranen over haar wangen als ze naar de kleurrijke vlinderstruik kijkt. Door de kleuren van deze struik gaan haar gedachten terug naar het moment dat ze aan Wim heel verlegen en stotterend vertelde de dat ze verliefd op hem was. Anneke  Was net zeventien geworden en had Wim zoals altijd ook uitgenodigd op haar verjaardagfeest. Ze viel zowat om toen Wim haar vertelde dat hij al jaren stapelgek op haar was. Haar vlinders in haar buik begonnen toen nog harder te fladderen. Er volgende vier mooie, romantisch verkering jaren. Daarna zijn zij verlooft en meteen daarna getrouwd. Nog geen jaar later werd hun dochter Annie geboren. Hun geluk kon niet meer stuk, Apentrots waren zij op hun kleine meisje, Annie kijkt met dezelfde mooie, blauwen ogen als haar moeder de wereld in. Haar blonde haartjes die met de week langer werden maakte haar een spiegelbeeld van Anneke. Moeder en dochter lijken als twee druppels water op elkaar. Velen mensen om haar heen zeiden en zeggen dit nog steeds. Zelf de slagen van Annie’s haar waren precies hetzelfde. Dit was helemaal goed te zien als ze het kleine meisje gewassen had.  Anneke kon voor het eerst een klein staartje bij haar dochter maken toen ze net zes maanden oud was. Je kon toen al zien dat Annie een nieuwgierige, eigenwijze mensje was met een eigen willetje. Wim en zij genoten intens van het kleine meisje, dat op haar manier haar eigen wereldje was aan het ontdekte. Alles wat Annie ondernam schreef Anneke op in een dagboekje, met de bedoeling dat later haar dochter dit rustig terug kon lezen. Maar er waren ook dagen dat Anneke niet in staat was om wat op te schrijven, dan was Annie hangerig of ziekjes, Anneke kon hier helemaal niet tegen. Ze kreeg dan last van paniekaanvallen. Plotseling begon ze heel erg te zweten. Haar lichaam voelde dan klam en plakkerig aan. Ze moest zich meteen vastgrijpen aan iets wat in haar buurt stond omdat ze licht werd haar hoofd. Alles om haar heen begon dan spontaan te draaien ze had het gevoel dat alle meubelstukken op haar af kwamen. Door een drukkend gevoel op haar borst hoorde ze haar hart als een gek te keer gaan. Anneke had het gevoel dat ze ieder moment dood kon neer vallen. Ze kreeg het zo benauwd. Dat ze naar buiten vluchten. Helemaal buitenadem en bezweet rende ze de tuin uit, de straat op. Weg van haar gegild van kind.

Rennend hoorde ze nog steeds haar hart kloppen. Het leek wel of ze een doorgedraaide wekker in haar lijf had. Minutenlang dwaal ze panisch door alle straten rond haar huis. Dit was voor haar de engste manier om weer grip te krijgen over haar eigen geest en lichaam. Op het moment dat ze helemaal tot rust was gekomen, drong het pas goed tot haar door waar ze mee bezig was. Heel snel rende ze dan weer terug naar huis, waar Wim zich ondertussen ontfermd had over zijn dochter. Het kleine meisjes dat ze zo overstuur had achtergelaten lag nu rustig tegen haar vader aan nog wat na te snikken. Anneke buik draaide om toen ze in de grote blauwe ogen van Annie keek. Het was duidelijk te zien dat ze niet begreep waarom haar moeder weg was gelopen. Ook Wim begreep hier niets van. Kwaad was hij op zijn vrouw. Met ingehouden woeden sprak hij haar toe. Dit omdat hij Annie die ondertussen in slaap was gevallen niet wakker wilde maken.

‘Hoe haal je het in je hoofd.' siste hij?

'Om als een idioot de kamer uit te lopen en jouw dochter alleen achter laat? Wat voor moeder ben jij eigenlijk? In mijn ogen ben je nu een heel slecht mens want ander doe je zoiets niet. Ik vraag me af of je wel in staat ben om voor jouw kind te zorgen? Of heb je dit nooit geleerd?'

Wim raakte met deze opmerking meteen een gevoelige snaar bij haar. Het probleem van Anneke was dat ze helemaal geen goed voorbeeld had gehad. Haar moeder was een koele, afstandelijke vrouw. Die niet in staat was om Anneke de juiste liefde te geven. Ze voelde zich hierdoor vaak heel eenzaam en niet begrepen. Hoe ouder ze werd des te meer kreeg ze het gevoel dat ze niet gewenst was binnen het huwelijk van haar ouders.

Maar de herinneringen aan haar vader zijn warm en mooie. Hij nam haar altijd overal mee naar toe. Bijna iedere avond bracht hij haar naar bed dan vertelde hij haar prachtige sprookjes die hij zelf dezelfde dag voor haar had geschreven.  Anneke genoot van al zijn verzinselen. Iedere dag opnieuw verheugde zij weer op een nieuw verhaal.  Het was voor haar moeilijk te begrijpen dat hier plotseling een einde aan kwam. 

Negen jaar oud was ze. Toen haar moeder haar mee nam naar een klein kamertje waar hij lag opgebaard. Zijn hand voelde koud en stug aan toen Anneke deze aanraakte. Tranen rolde over haar wangen, ze voelde zicht leeg en alleen. Ze had haar vader maar ook een vriend verloren. In een waas vol tranen keek ze naar links, waar haar moeder haar met een koele blik aan stond te staren. Anneke werd hierdoor tot in het dieps van haar hart geraakt. Het liefst had zij zich meteen omgedraaid om in plaats van haar vader daar te gaan liggen. Ze wilde dat ze dood was, zo hoefde ze niet meer met deze vrouw verder.

De dagen die volgende een boze droom.  Haar vader werd begraven en zij bleef achter met een vrouw die niets van haar begreep en eigenlijk ook niet haar best deed om Anneke te begrijpen. Van liefde was de jaren daarna nooit spraken geweest, pas toen ze met Wim verkering kreeg ging er een nieuwe wereld voor haar open. Wim was dol op haar, hij wilde het liefs dag in nacht met haar knuffelen. Anneke raakte hierdoor behoorlijk van slag. Ze wist niet hoe ze hiermee om moest gaan. Heel eng vond ze het om Wim lichamelijk aan te raken. Stuntelend probeerde ze dit wel. Ook al ging dit vaak heel moeizaam. Wim had geen moeite met dit probleem.

Hij begreep goed waar het vandaan kwam.  In zijn ogen had Anneke genoeg andere goede en mooie eigenschappen waar hij iedere dag heel trots op was. Dit had hij vaak genoeg tegen haar gezegd.

Maar wat ze de laatste tijd deed daar had hij geen begrip voor.

Welke moeder laat haar kind huilend achter Zijn boosheid hierover zorgde ervoor dat zij toen heel langzaam uit elkaar begonnen te groeien.

Door een klein windje schrok Anneke weer uit haar gedachten. Ze ziet hoe kleine druppels bloed uit haar handpalm druppelen. Met haar lange nagels heeft ze schijnbaar iets te hard in haar hand gedrukt.  Wim kijkt ook even op. Zijn wenkbrauwen gaan iets omhoog als hij de hand van zijn vrouw ziet bloeden. Meteen pakt hij een papierenzakdoekje uit zijn broekzak en geeft deze liefdevol aan Anneke. Hij blijft naar haar kijken tot dat ze haar hand schoongemaakt heeft. Dan slaat hij een bladzijde om van zijn boek en leest weer verder.

Wordt vervolgd.

Anneke pakt haar beker thee die ondertussen koud is geworden. Als ze wat slokjes door heeft geslikt gaat de poort van de tuin met een zwaai open. Marieke loopt met haar oude oma fiets naar binnen. Zij is de tweede dochter van het gezin. Toen Annie net een jaar oud was raakte Anneke weer zwanger Deze zwangerschap overviel haar ze was nog lang niet zo ver om een tweede kind te krijgen.

De blijdschap die ze bij de eerste zwangerschap voelde was dit keer vaak niet aanwezig. Anneke twijfelde heel erg over haar Moederschap. Zou ze wel in staat zijn om goed voor haar tweede kindje te kunnen zorgen? Haar paniekaanvallen waren wel minder geworden, maar ze waren nog lang niet weg. Net zoals de vele spanningen tussen haar en Wim. Anneke vroeg zich vaak af of dit alles geen invloed zou hebben op dit kleine wezentje. Door al deze twijfels vond ze het heel moeilijk om aan Wim te vertellen dat hij weer vader werd. Ze zag twijfels in zijn ogen, zijn stem sloeg even over, maar hij herstelde zich meteen. Hij pakte Anneke voorzichtig vast en fluisterde in haar oor.

'Dit gaan we samen redden. Je hoeft niet bang te zijn.' Heel zachtjes streelde hij over haar wang.

 'Het is misschien iets te vroeg deze zwangerschap, maar daar veranderen we niets nu meer aan. Voor mij is dit kindje welkom.’

Wim deed toen een paar stappen naar achteren en keek Anneke vragend aan?

Zij kon voor haar man niet verbergen dat ze deze blijdschap niet met hem deelde. Wim pakte daarom meteen Anneke weer vast en trok haar stevig tegen hem aan. Heel zachtjes begon hij haar rug te strelen. Een golf van verlangen naar deze man overspoelde haar Ze begon met haar lichaam allerlei sensuele bewegingen te maken tegen zijn lijf. Wim voelde hierdoor hoe zijn bloed begon te kolken van opwinding. Hij tilde zijn vrouw op en droeg haar naar de bank. Ondertussen bleef hij haar strelen en kleden haar uit. Anneke bevond zich hierdoor in een andere wereld ze liet Wim gewoon zijn gang net zo lang dat ze het uit schreeuwde van genot toen hij bij haar naar binnen ging. Langzaam bewoog ze mee met zijn ritme tot dat ze samen hun hoogtepunt bereikte en uitgeput, gestrengeld in elkaar in slaap vielen.

�?

Het was Annie die hun rond een uur of vijf weer wekte. Het kleine meisje ontwaakte uit haar middagslaap.

De dagen na deze middag merkte Anneke dat ze meer zelf vertrouwen had gekregen Hoewel ze toch regelmatig bleef twijfelen of ze een tweede kind nu al aan kon?

Haar gepieker hierover had vreemd genoeg geen invloed op haar zwangerschap. Lichamelijk verliep alles net zo goed als bij Annie. Maar toch hoe dichter ze bij de datum kwam dat ze uitgerekend was hier meer ze begon te piekeren en allerlei nare dromen kreeg. Door deze onrustige nachten was ze overdag sneller van slag. Haar paniekaanvallen waren weer aanwezig. Gelukkig kon ze met Wim hier over de laatste maanden goed praten. Hij kende zijn vrouw ondertussen zo goed. Dat hij zijn vakantie meteen heeft verplaats naar het najaar. Ook zijn overuren had hij opgespaard zo kon hij de laatste maand van Annekes zwangerschap en de eerste drie maanden na de geboorte van Marieke thuis zijn om zo zijn vrouw te ontlasten.  Hij nam de verzorging van zijn twee kinderen helemaal van haar over. Zo veel als het kon betrok hij Annie erbij.  Zijn oudste dochter vond het prachtig dat ze een zusje erbij had gekregen en haar vader mocht helpen bij als wat hij deed.

Marieke die met meer en meer op haar vader ging lijken., met haar korte zwarte haartjes die net zo stijl op haar hoofdje stonden als bij Wim.  De zachte uitstraling in haar mooie bruine ogen waar ze dagelijks vriendelijk iedereen mee aan keek. Was een weerspiegeling van hem.

Vanaf de eerste dag Marieke geboren was, had ze al een volwassen uitstraling. Anneke voelde dit meteen toen ze haar jongste dochter de eerste keer in haar armen kreeg.  Er was iets vertrouwd tussen haar en haar kind. Ze werd overspoeld met een gevoel dat ze al jaren kwijt was. Voor het eerste in haar leven voelde ze vlinders haar buik. Vooral als dit kleine meisje haar met haar stralende ogen aan keek. Blij werd Anneke van haar jongste kind maar tegelijk voelde zij zich ook heel onrustig. Ze wist eigenlijk niet zo goed wat ze met al deze gevoelens aan moest?

De stress en de onzekerheid die dit allemaal bij haar opriep voelde Marieke heel goed aan. Het meisje stak dan vaak haar handjes omhoog. De kleine smalle vingertjes die ze van haar vader had geërfd begonnen meestal als elastiekjes heen en weer te bewegen. Ze maakte hierbij ook kleine geluidjes. Het was net of ze wilde zeggen.

‘Pakt mijn handen maar, ik help je.’

Vreemd genoeg deed Anneke dit meteen. Want ze wist onderhand zo gauw ze de kleine handjes van haar dochter vasthield, dat er meteen een gevoel van rust door haar heen stroomde. Ze merkte dat haar hart rustiger en regelmatiger begon te kloppen. Ook haar trillende spieren begonnen zich langzaam te ontspannen. Anneke kon meteen weer normaal ademhalen Ze voelde zich hierdoor een stuk prettiger, dankzij haar kleine meisje dat haar net zo lang bleef aankijken tot dat ze zeker wist dat haar moeder weer wat rustiger was geworden.

De band tussen Marieke en haar was hierdoor aan niemand uit te leggen. Anneke merkte al heel gauw dat haar paniekaanvallen verdwenen. Ze kreeg meer zelf vertrouwen waar door ze steeds beter voor haar twee meisjes kon zorgen.

Ook had ze het geluk dat de beiden zusjes goed met elkaar overweg konden. De meiden waren dikke vriendinnen van elkaar geworden. De rust die Marieke uitstraalde had veel invloed op het onrustige gedrag van Annie.

 Wim die ook beïnvloed werd door zijn jongste dochter, keek dagelijks vol bewondering naar haar.

Apentrots was Wim ook op Anneke, de manier hoe zij na zo'n moeilijke en onzekere tijd voor de kinderen zorgde daar had hij alleen maar respect voor.

Vanaf het moment dat hij wist dat zijn vrouw zwanger was maakte hij zich zorgen over de toekomst. dagelijks vroeg hij zich af of hij wel kon blijven werken? Steeds weer opnieuw spookte de vraag door zijn hoofd, of hij Anneke wel alleen bij zijn kinderen kon laten? S ’nachts lag hij hier veel over te piekeren. Hij zocht in het donker naar een antwoord en vreemd genoeg vond hij die ook. In stilte werkte hij een plan uit voor een eigen bedrijf Als tuinbouwingenieur had zich de laatste jaren gespecialiseerd op het ontwerpen van tuinen en plantsoenen. Via het bedrijf waar Wim nu werkte had hij al heel veel naambekendheid opgebouwd. Hij wist nu al als hij voor zich zelf zou beginnen dat er klanten bij hem weg zouden gaan. Maar vele opdrachtgever wilde ook bij hem blijven.

Eigenlijk maakte hem dit niet zo veel uit. Zijn gezin stond nu even op de eerste plaats. Wel realiseerde hij zich maar al te goed dat hij zeker in het begin niet veel zou verdienen.

Halverwege de zwangerschap vertelde Wim aan Anneke dat hij een eigen bedrijf op wilde gaan zetten.

Zijn vrouw reageerde hier heel enthousiast op. Ze zag zijn plan helemaal zitten. Een golf van opluchting ging  meteen door haar heen, want dit betekende dat Wim meer thuis zou zijn en daar had zij alleen maar profijt van. Stel dat ze een slechte periode had met heel veel paniekaanvallen. Dan was Wim in de buurt om hun kinderen op te vangen. Samengingen ze met Wim voorstel aan de slag.

Niet weten dat hun jongste dochter een hele goede invloed op haar moeder zou hebben.

�?

 Anneke schrikt weer op,

 'hoi mam, ‘ roep de jonge vrouw die haar fiets tegen de schuur aan knalt.. Anneke ziet Marieke naar hun terras.

Als eerste geeft ze haar moeder een dikke kus. Daarna haar vader, dan plof ze zoals alleen Marieke dit kan in de lege tuinstoel die naast haar pa staat.

 'Was je in de buurt,' vraagt hij?  Marieke knikte en pakte een koekje uit de koekjestrommel die open op tafel staat.

'Gezellig dat je langs komt, ‘ zegt Anneke. Ze pakt liefkozing de hand van haar dochter en begin deze eventjes te strelen.

‘Ik zal even nieuwe thee voor ons gaan zetten,'

Anneke staat op uit haar stoel iets te snel want ze wordt even heel licht in haar hoofd, hier heeft ze de laatste tijd vaker last van, zoekend naar haar evenwicht probeert ze toch zonder erg te wankelen naar de keuken te lopen met de stille hoop dat haar man en dochter niets in de gaten hebben gehad.

Om zo niet lang daarna met een verse pot thee weer het gazon op te lopen.

Meteen ziet ze dat Marieke haar nauwlettend in de gaten houdt. Ze wordt hier wat zenuwachtig van maar probeert dit voor haar dochter te verbergen.

Als ze voor iedereen thee heeft in geschonken dan gaat Anneke weer in haar stoel zitten.

'Mam je bent dikker geworden,' flap Marieke er opeens uit. Anneke weet even niet hoe ze het heeft. Ze voel meteen haar mond kurkdroog wordt, haar handen beginnen spontaan te zweten. Onbewust gaat ze iets anders zitten, zodat haar buik niet goed meer te zien is. Wim kijkt naar deze uitspraak van zijn dochter verbaasd naar zijn vrouw. Is zij echt dikker geworden vraagt hij zich snel af? Anneke die zijn Vragende blik ziet zegt snel.

'Jouw dochter ziet spoken. Ik heb me vanmorgen nog gewogen en ik weeg nog steeds zestig kilo.'

Wat ze nu zegt is gedeelte waar. Ze heeft zich vanmorgen gewogen maar die zestig kilo was zesenzestig kilo geworden.

 Ze is dit keer sneller aangekomen dan bij haar drie eerdere  zwangerschappen. Zelf denk ze dat dit door haar leeftijd komt. Over een kleine maand wordt ze vierenveertig. Ze was de laatste tijd zeer onregelmatig ongesteld, eigenlijk ging ze ervan uit dat ze al bezig was met de overgang. Niet nadenkend dat ze ondanks dat nog vruchtbaar kon zijn. Maar eigenlijk hoefde ze hier op niet bij stil te staan. Wim had zich achttien jaar geleden laten steriliseren. Nadat Marieke was geboren.

Opeens hoort ze Wim weer.

'Wat mij betref mag je wel wat dikker worden, Ik heb je altijd al een lange dunne spriet gevonden dus een paar kilo's erbij kan echt geen kwaad.